به گزارش اخبار سبز کشاورزی؛ رهبری نه فقط در شعارهای سال و راهبردهایی که برای میان‌مدت تدوین نموده، بلکه در توصیه‌های معمول و متناوب خود بر این اصل که باید به تولید و فعالیت‌های آن، اهمیت راهبردی داد و از تولیدکنندگان در مقابل واردکنندگان حمایت نمود، صحه گذاشته است.

تولید، محور اصلی شعار سال

از همین روست که سال گذشته و امسال، محور شعار سال به «تولید» اختصاص داده شده و به‌ویژه برای سال ۱۴۰۳، دخیل نمودن و مشارکت دادن مردم در امر تولید و افزایش آن، ویژگی اصلی شعار رهبری است.

با این شرایط، انتظار آن است که مجموعه همکاران دولت، محور و نقطه ثقل توجه خود را به فعالیت‌های تولیدی، گسترش، توسعه و تعمیق آن اختصاص دهند.

بالاخص درمورد امنیت غذایی و تولید غذا برای جمعیت حدود ۹۰ میلیون نفری ایرانی، اراده مقامات ایرانی آن بوده که نیازهای غذایی مردم کشورمان حتی المقدور در داخل تامین شود.

خوشبختانه برخی معاونان وزیر جهاد کشاورزی، شخص وزیر فعلی و در رأس همه این مقامات، شخص رئیس جمهور، همواه بر خودکفایی و خود اتکایی در تولید و عدم‌وابستگی در این باره به خارج از کشور تاکید کرده‌اند.

ظرفیت تولید در کشور وجود دارد

همچنان که ظرفیت تولید مرغ و تخم‌مرغ در کشور وجود دارد، مسلما امکان تولید گوشت قرمز در حد نیاز و حتی برای صادرات در کشور وجود دارد، به‌ویژه اینکه پرورش گوسفند، رمه‌داری، دامداری ایلات و عشایر و… قرن‌ها در کشور مسبوق به سابقه است و ذائقه اعراب کشورهای همسایه گوشت گوسفندان ایرانی را می‌طلبد و برای آن قیمت بیشتری می‌پردازد.

براساس این داده، می توان مطمئن بود که ظرفیت تولید مواد غذایی در کشور وجود دارد و عملی کردن این ظرفیت‌های اسمی نیازمند کمک دولت است، بر این پایه هیچ کس نباید واردات محصول نهایی را توصیه و تجویز کند.

در این موارد همه – حتی شهروندان غیرمتخصص- از دولت می‌خواهند به‌جای واردات، توان مالی خود را به تقویت تولید اختصاص دهد و به خودکفایی یا حداقل خوداتکایی کمک کند.

دست‌های پنهان

در میان همه این شرایط و در حالی که تولیدکنندگان دام سبک و سنگین برای تسهیل و افزایش تولید خود تلاش می‌کنند، ناگهان یک مقام دولتی با خوشحالی اعلام می‌کند که همه ارز لازم برای یک سال واردات گوشت قرمز تامین شده است.

در این باره یک عضو بلند پایه وزرات جهاد کشاورزی اخیرا اعلام کرده است: ارز واردات گوشت قرمز تا پایان امسال تامین شده و  ۱۲۰ هزار تن گوشت منجمد و ۳۰ هزار تن گوشت گرم در سال ۱۴۰۳وارد می‌شود.

درباره این موضع‌گیری و اطلاع‌رسانی، سوالات و ابهام‌های متعددی وجود دارد، نخست آنکه چرا در اول سال و زمان شدت گرفتن فعالیت‌های پرواربندی، تامین نهاده‌های خوراک دام این خبر اعلام شده است؟ در حالی که بنا به رویه‌های متعارف این خبر باید از سوی معاونت امور دام یا معاون توسعه بازرگانی وزارت جهاد کشاورزی اعلام می‌شد، مقام بلند پایه وزارت جهاد کشاورزی آیا خود را در کسوت معاون توسعه بازرگانی وزیر جهاد کشاورزی می‌بیند؟

ابهام دیگر آن است که خوشحالی احتمالی واردکنندگان کالای آماده مصرف آن هم محصول مشابه تولید داخلی و عجله او برای اعلام این خبر چه علتی دارد؟

اصولا جهاد کشاورزی باید بیشتر به تولید و تولیدکننده نزدیک باشد و از تضعیف تولید و تولیدکننده بپرهیزد؛ اما بی‌توجه به تولید و اهمیت آن، از تسهیل واردات گوشت قرمز خبر می‌دهد.

ابهام مهم‌تر ارزیابی تاثیر مخرب خبر تسهیل واردات گوشت قرمز و تخصیص ارز برای آن چه تاثیری بر روی دامداران و تولیدکنندگان گوشت قرمز در ایران قابل بررسی است که کسی درباره آن سخن نمی گوید.

اعلام کنندگان خبر  مطلع هستند که دامداران ایرانی هم‌اکنون برای تامین نهاده‌های تولید دام با سختی مواجه هستند و درگیر راهروهای وزارتخانه و بانک مرکزی‌اند و چنانچه واردات نهاده ها به دست خود آنها صورت گیرد علاوه بر حذف رانت و دلال بازی امکان افزایش تولید و خوداتکایی را دارندو

ممکن است بیان شود که در مقابل مصرف حدود یک میلیون و ۱۰۰ هزار تنی گوشت قرمز در ایران، واردات حدود ۱۶۰ هزار تن گوشت گرم و منجد رقمی مهم و قابل توجه نیست و نمی‌تواند بازار را تحت تاثیر قرار دهد.

اما گر این میزان قرار است با نیت کمک به اقشار کم‌درآمد و به صورت ارزان‌قیمت یا رایگان به این مصرف‌کنندگان اختصاص یابد، چرا این اقدام رسانه‌ای می‌شود؟

انتشار و انعکاس تبلیغی اختصاص ارز برای واردات گوشت چه معنایی دارد؟

وقتی اقشار کم‌درآمد نمی‌توانند بدون کمک‌های دولتی و یارانه، گوشت قرمز تهیه کنند، اصولا این افراد در شمار مصرف‌کنندگان اصلی گوشت قرمز به حساب نمی‌آیند؛ و نهایتا گوشت مرغ و بقولات و… را جایگزین می کنند در این صورت انتشار و انعکاس تبلیغی این اختصاص ارز برای واردات گوشت چه معنایی دارد؟

برخی دست‌اندرکاران تولید می‌گویند تخصیص ارز برای واردات ۱۶۰ هزار تن گوشت قرمز ، اگرچه کوچک است اما رانت بزرگی را خلق می‌کند که گروهی از خودی‌ها با عقب زدن تولیدکنندگان بر سر سفره آن می‌نشینند و از آن لذت می‌برند.