«خانه شیر »گره‌گشای مشکلات صنف و صنعت

اقتصادسبز آنلاین: با توسعه صنعت شیرخشک کشور حاشیه امنی برای تولید و نگهداری شیرخام بوجود آمد. شیرخشک تنها محصولی است که ضمن دارا بودن زمان ماندگاری ۲ ساله، قابلیت برگشت به چرخه برای تولید انواع محصولات لبنی را دارد. اقتصادسبز آنلاین: با توسعه صنعت شیرخشک کشور حاشیه امنی برای تولید و نگهداری شیرخام بوجود آمد. شیرخشک تنها محصولی است که ضمن دارا بودن زمان ماندگاری ۲ ساله، قابلیت برگشت به چرخه برای تولید انواع محصولات لبنی را دارد. نگهداری طولانی مدت و حمل و نقل آسان این محصول آن را به اصلی‌ترین کالای تجارتی صنعت لبنیات تبدیل کرده است و آمار آن را سالیانه FAO منتشر کرده که ملاک رشد دامداری و صنایع تبدیلی کشورهای صاحب نام این صنعت می‌باشد. خوشبختانه در چند سال اخیر نام ایران هم در این سازمان به‌عنوان یکی از صادرکنندگان شیرخشک صنعتی مطرح است. در همین رابطه بی‌مناسبت ندیدیم تا پای صحبت‌های سیاوش سلیمی رئیس هیأت مدیره و دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان شیرخشک صنعتی بنشینیم که با هم ماحصل آن را می‌خوانیم. تولیدکنندگان شیرخشک صنعتی با چه مشکلاتی مواجه هستند؟ در شرایط فعلی با مصرف پایین محصولات لبنی خانوار، میزان بیشتری شیرخام روانه کارخانجات شیرخشک می‌شود و در نتیجه بیش از دوسوم شیرخشک تولیدی کشور باید صادر شود و هرگونه تصمیم گیری نادرست در قوانین صادراتی باعث رکود و یا توقف تولید این محصول شده که نهایتاً ضربه بزرگی به دامداری کشور وارد خواهد آمد. واقعیت این است که قیمت شیرخام در کشور دستوری و ثابت است و با کاهش جهانی شیرخشک، هیچگونه کاهش قیمت شیرخام رخ نمی دهد، و با در نظر گرفتن اینکه بیش از ۹۰ درصد قیمت تمام شده شیرخشک را شیرخام تشکیل می‌دهد، قطعاً تولیدکننده داخلی توان رقابت نداشته و بازارهای صادراتی منطقه‌ای را که به زحمت به‌دست آورده، به‌راحتی تقدیم رقبا می‌نماید. در اثر تحریم‌ها فقط بازار منطقه ای برای شیرخشک موجود است که بازرگانان این کشورها به‌دلیل روابط نزدیک با ایران، بصورت ریالی محصول را خرید می‌نمایند. این در حالیست که تولیدکننده باید به‌صورت دلاری رفع تعهد ارزی نماید. تفاوت بین ارز محاسباتی دولت و آنچه عملاً خریدار به صادرکننده پرداخت می‌کند، اضافه شدن حداقل ده هزار تومان به قیمت تمام شده محصول است. مشکل دوم عدم تعدیل پایه ارزش گمرکی صادراتی شیرخشک است. با کاهش قیمت جهانی شیرخشک صادرکننده، حداکثر ۲دلار برای فروش هر کیلوگرم خود دریافت می‌کند، در‌صورتی‌که باید ۲٫۶ دلار بازگرداند. عدم وجود سیاست پایدار در صادرات. برای مثال از تیرماه سال ۱۳۹۷ به مدت ۳۰ ماه، به بهانه واهی کمبود شیرخام صادرات شیرخشک ممنوع شد. و بعد از آن هم علیرغم هشدار انجمن صادرات مدتی به صورت سهمیه ایی انجام شد. ماحصل این تصمیمات اشتباه، پایین آوردن ارزش صادراتی شیرخشک ایرانی به دلیل عدم استمرار و از دست رفتن قسمتی از بازاری که به‌زحمت به‌دست آمده بود. مشکل دیگر، عدم تأمین سرمایه در گردش واحدهای تولیدی است. هنگامی که فقط در مدت ۱۵ماه ماده اولیه واحد تولیدی ۱۳۰ درصد گران می‌شود، اگر بخواهد همان ظرفیت ۱۵ قبل خود را حفظ کند، باید سرمایه گردشش هم ۱۳۰ درصد رشد کند، وقتی بانک‌ها همکاری نکنند، طبیعتاً با کاهش ظرفیت حتی به نقطه سر به سر هم نمی رسدو راهی به جز تعطیلی برایش باقی نخواهد ماند. محاسبه انرژی مصرفی کارخانجات صنایع تبدیلی کشاورزی با نرخ تجاری. این در صورتی است که مجوزهای تولید نیز از وزارت جهاد کشاورزی گرفته شده است که باید با تعرفه کشاورزی محاسبه شود و محاسبه بر اساس تعرفه تجاری قانوناً هم صحیح نبوده و باعث بالا رفتن قیمت تمام شده و پایین آمدن توان رقابت صادراتی صنعت شیرخشک صنعتی کشور می‌شود. چه راهکاری برای رفع مشکلات به دولت پیشنهاد می‌دهید؟ خوشبختانه امروز تولیدکنندگان در انجمن‌های صنفی تخصصی متشکل شده‌اند و طبیعتاً انجمن صنفی هر صنعت به‌دلیل درگیر بودن روزانه با کلیه مسائل و مشکلات تولید، قطعاً قابلیت ارائه بهترین راهکارها را هم دارد ولی متأسفانه این انجمن‌های صنفی نقش قابل توجهی در اتخاذ راهکارها نداشته و معمولاً تصمیمات نهایی در اتاق‌های دربسته توسط مقامات دولتی گرفته می‌شود. و مشکلات از همین جا بوجود می‌آید، هر تصمیم غیر کارشناسی مشکلات عدیده‌ای را برای کل زنجیره‌های تولید به‌وجود می‌آورد. یقیناً تأسیس تشکل‌هایی که کل زنجیره تولید هر صنعت را تشکیل می‌دهد، به شرط اعطای اختیارات به آنها و استفاده کامل از نظراتی که ارائه می‌نمایند، قطعاً تنها راه برون رفت از مشکلات می‌باشد. برای مثال تشکیل خانه شیر، متشکل از تشکل‌های دامداران و صنایع لبنی و شیرخشک می‌تواند گره‌گشا باشد. حل این مسائل و مشکلات می‌تواند بسیار ساده طی شود و انجمن‌ها برخلاف دولت تنها به شعار دادن اکتفا نمی‌کنند. به طور مثال دولت همواره شعار می‌دهد که باید دلار را از چرخه اقتصادی خود حذف کنیم، و سؤال بنده این است که اگر بنا به حذف دلار است پس چرا تعرفه صادرات محصولات در گمرک برحسب دلار محاسبه می‌شود؟ و این در حالی است که الان بسیاری از کشورهای همسایه قادر به همکاری و پرداخت با پول رایج کشور می‌باشند و این شعارهای پوشالی مصداق بارز یک بام و دو هوا است. به عنوان یکی از تولیدکنندگان شیرخشک در کشور و رئیس هیأت مدیره انجمن شیرخشک صنعتی کشور باید اعلام کنم که تولید در داخل و خارج کشور برای تولیدکنندگان ایرانی فاصله زمین تا آسمان را دارد و تولیدکنندگان خارجی در زمان تولید فقط و فقط بر روی تولید تمرکز دارند و حل مشکلات به‌عهده دولت می‌باشد و ما هم به عنوان یک تشکل و انجمن صنفی همین توقع را از دولت خود داریم.